Pulau Penang

Onze 5 uur durende busreis zit er bijna op.. We zien Georgetown op ons af komen, de hoofdstad van Penang. Het staat vol met malls, hoge gebouwen, resorts en hotels. Not like we expected.. Het schattige stadjes idee is meteen uit mn hoofd. We besluiten tijdens ons Starbucks moment op t eiland naar t noorden van het eiland te gaan. Op de kaart oogt dit rustiger.. 

Batu Ferringhi is inderdaad minder hectisch. We gaan op zoek naar een hostel aan zee. In een verlaten straatje aan de kust moet volgens de reisbijbel van alles zitten. Slechts 1 hostel staat nog, genaamd Ali's Guesthouse. Een cute acco'tje aan het strand. Doen!

We hebben al een aantal uren niks gegeten en lang gereisd dus ik voel me gaar en ben bijna over de honger heen. We strompelen van het ene (te) dure restaurant naar t andere. Uiteindelijk belanden we toch maar terug bij een eettent bij ons guesthouse in de afgelegen straat. De lelijkste viezigste snackbar in Nederland komt niet eens in de buurt van dit eettent ding.. Anyway, we're starving! De eigenaar houdt een verkooppraatje over wat hij voor ons kan maken. Ik ben te gaar om na te denken en vind het goed klinken. Terwijl de vliegende kevers tegen me gezicht ketsen eet ik een hele gestoomde zeebaars in garlic en gember gemarineerd.. Fantastisch heerlijk!!! En dat in zo'n tent.. Zo zie je maar weer. Helaas uiteraard ook het duurste van de kaart.. Had ik kunnen weten.. Ach, alsnog slechts 8 euro en ik heb er enorm van genoten:)

Rond 01:30 gaan we naar bed. Naast onze kamer zit Meti, een enge oudere man die continu om ons heen draait. Ik ga naar de toilet en wanneer ik bijna bij onze deur ben gaat die van hem op een kier open: "psst, want a beer?" En ik schrik. "No thanks"!! Ga weg engerd, denk ik. Fijn dat we ook samen met hem de enige zijn hier..

Het begint ineens te stort regenen en dat is hoorbaar door de golfplaten boven ons. Onweersbuien treden toe en ik hoor de golven goed. Gek genoeg ben ik voor het eerst in mijn leven niet bang tijdens onweer? Ik geniet van het geluid van de golven en ben helemaal gelukkig dat we aan zee zitten:) (the beach is my favorite place namelijk). Ik luister naar het gerommel en de regen op het dak. Heerlijk!

Een paar uur later word ik wakker en heb ik het bloedheet. Ik zet de airco aan. Hij begint na een tijdje te knetteren en ik word wakker.. Help!! LAAR het stopcontact staat in de hens!!! Het begint enorm te stinken.. De deur van onze kamer krijg ik uit paniek niet open en het is pikdonker. Licht aan! Kak!! Doet t niet meer. Ik hoor Meti voor onze deur.. Dat kan er ook nog wel bij!! Paniek!!

Gelukkig doet Meti niks. Hij lijkt alleen bezopen en ik ben arrogant. Ik ontwijk hem en zn vragen. Laar is beleefd en ze stellen zich aan elkaar voor. 

De stroom is compleet uitgevallen en twee jongens van t guesthouse rennen rond. Ik vertel van het stopcontact en we wachten. Uiteindelijk mogen we beneden in een andere kamer slapen. We pakken allebei een stapelbed. Er zijn geen lakens of dekens. Ik kruip ineen en de jongens krijgen t licht half aan de praat, de TL buis in de kamer begint te knetteren en te knipperen, lekker horror dit allemaal.. Helaas mocht het niet baten. De onweersbuien gaan door en ineens schreeuwt Meti "haaaraaaaa!! Haraaaa!!!" (Lara is dat dus).. Ik schrik me kapot en krijg een 3e hartverzakking. WAT moet die vent nou weer?! Hij vraagt of Hara nog iets van de shop nodig heeft.. Om weet ik veel hoe laat snachts. Nee bedankt, pff slaappoging 124..

Om half 9 horen we weer: "HARAAAA"! Meti aan de deur -_- Laar doet vriendelijk open en Meti heeft voor ons koffie en twee hamburgers van de Mac gehaald.. Oke, dit is wel aardig.. Laar zegt dat (bijna) alle mensen zo zijn in Azie. En dat bijna niemand je kwaad doet omdat ze streng geloven in Karma. Ik besef dat ik daar nog aan moet wennen.. Ik schaam me een beetje dat ik zo lullig doe tegen Meti en besluit me na de koffie ook maar voor te stellen en bedank hem voor het ontbijt.

We brengen onze was naar de Laundry en eten heerlijk local breakfast. Jeetje dat eten hier is echt unbelievable lekker. Zulke lekkere marinades en kruiden.. Amazing!! En nog super healthy ook! 

We besluiten onszelf een stranddag te gunnen na deze helse nacht. We zwemmen, liggen, komen Meti weer tegen en wil met ons op de foto....... en drinken een dure cocktail in een mega resort aan t strand waar we worden weggestuurd. We besluiten eind van de middag hollandse gezelligheid te creëren. In de shop halen we bottled cocktails, gaan langs een restaurantje en nemen thai to go, pakken ons boxje en kaarten en maken het gezellig op t strand aan een random picknicktafel. Er is verder bijna niemand, wat een leven!

We worden opgelicht door een straatjongen die beweert dat de picknicktafel van hem is. Yeah right, hij blijft volhouden dat we moeten betalen en we geven hem uiteindelijk met veel tegenzin 3 ringit (0,80 cent) en weg is ie.. Hm hm..

Morgen naar Langkawi. We wifi'en in t guesthouse hoe we er komen en Lari doet een dutje. Om 20:00 maak ik haar wakker. Uiteraard merkt Meti dit op en staat binnen twee seconden weer aan onze deur. In zijn onwijs gebrekkige engels vraagt hij zenuwachtig wat Hara gaat doen vanavond. T lijkt op een soort date en ik kom niet meer bij!! Helaas voor Meti gaat Hara met mij eten:). Hij vraagt vervolgens om haar facebook en verstandig besluit ze die van hem op te schrijven zodat ze haar gegevens niet weg hoeft te geven. 

Penang, je hebt maar een vreemde vibe. 1 keer nooit meer. Blij met het idee dat we morgen naar Langkawi gaan. Ik val heerlijk in slaap. Snachts word ik wakker van het vreselijke nieuws over de boeing 777 die is neergehaald. Twee dingen schieten me te binnen. Allereerst het vreselijke medelijden voor alle lost ones en their families. Ten tweede.. Het lot dat wij een week eerder gevlogen zijn. 

Enjoy every day you live xxx