Miri

"Kenneth de gids. Zucht.."

De taxichauffeur rijdt naar ons hostel, maar wil liever dat we ergens aan de straatkant verblijven ivm onze veiligheid. We nemen voor de verandering een keer iets aan van iemand. MyHomestay is de nieuwe acco. Een zacht matras, met een zacht kussen, een airco en een donsdeken.. De kleine dingen die je steeds meer gaat waarderen. Ik ben een gelukkig mens. 

De afgelopen 3 nachten heeft Laar in totaal ongeveer 6 uur geslapen. Ik wat meer, aangezien ik in ieder vervoersmiddel als een puddinkje in elkaar zak en vrijwel meteen lig tukken. 

We hebben de afgelopen week heel veel gedaan. Veel gezien, veel gereisd, weinig geslapen, aardig wat gedronken, slecht gegeten. Ik voel me uitgeput. Ik weet niet meer wanneer ik honger heb of niet en ben totaal uit mn ritme. De wallen raken mn kin en mijn ogen zien rood.

Het is etenstijd en we gaan op zoek naar een cafe/restaurantje met wifi. Inlezen in Borneo hebben we nog niet echt gedaan namelijk. Nu we er zijn wordt het wel eens tijd om te weten WAAR we eigenlijk zijn..

Borneo is het oost-maleisie. Een heel groot eiland wat bestaat uit jungle met af en toe een stad of een dorpje er tussen. Eromheen liggen nog wat tropische eilanden. Wildlife en tropisch regenwoud moeten hier fantastisch zijn. Maar de afstanden zijn erg groot. Het gebruikelijke vervoersmiddel is daarom het vliegtuig, lezen we. De eerste zin uit de lonely planet luidt dan ook: "Wanneer je naar Borneo gaat is het handig om je trip ver van te voren te plannen en te boeken" Aha......

We zoeken tours en tripjes om te ondernemen en komen erachter dat het erg duur is allemaal. Komende dagen gaan er ook weinig tot geen vluchten naar andere steden aangezien je deze dus normaliter van te voren boekt. 

Daar zit je dan.. Als een lamme tak in een cafe in Miri. Niks geboekt, alles is duur, we kunnen nergens heen, zijn oververmoeid en weten niet wat we moeten doen.. vodka lime.

Paar cocktails verder lijkt het ons verstandig om te gaan slapen.. Ons creatieve brein wordt namelijk weer aangezet alleen dit keer zijn we wel erg wild met de ideeën. Terug naar KL morgen, naar de Filipijnen of nee.. "Laten we naar Krakau vliegen!!" - dus....... Bedtijd. 

Day 2: gisteravond terug in de acco hebben we met onze vodka hoofdjes een tour geboekt bij de receptie. We gaan naar de Niah Caves. Laar had hem goed hangen en we realiseerde ons nog niet echt dat we om 07:00 op moesten.

HANGOVER dus. Althans, Laar. En een goeie ook. Ik daarentegen voel me buiten mn extreme moeheid prima. En daar issie dan: Kenneth de gids die ons vandaag gaat rondleiden.

We stappen de auto nog niet in of Kenneth begint te praten. Hij stelt veel vragen en wanneer hij dit niet doet vertelt hij iets over de omgeving. Maakt niet uit wat. Hij lacht luid en duidelijk om zn eigen grapjes (die bij mij niet goed binnen komen door zn Aziatische engels) en door de hobbelige weg en enorme veringen schieten we om de seconde tegen het plafond. De rit naar de Niah Caves duurt 1,5 uur....... :| 

Een mooie wandeling door het tropisch tegenwoud doet goed. Lekker even alles eruit zweten. Kenneth ratelt ondertussen door. Ik voel me een soort van verplicht om steeds te reageren, maar dit is erg vermoeiend. 

Aangekomen bij de Cave kijk ik mijn ogen uit.. Wat een mega grot is dit zeg!!! En hier leefde 50 jaar geleden gewoon nog mensen! Allerlei kleuren steen komen we tegen EN ik mag eindelijk mijn torch gebruiken. Mollentijd!! En we duiken naar binnen.

Kenneth heeft ons "wonderbaarlijk" genoeg veel vertelt en dit keer was het erg interessant. We zien ontiegelijk veel vleermuizen en daar draait de hele Cave om. Waarom dat is, leg ik nog wel een keer persoonlijk uit. Anders wordt het wel een erg lang verhaal.

De Durian vrucht. Iets wat we al meerdere malen zijn tegengekomen. Een vrucht welke echt GIGANTISCH stinkt. Zo erg dat deze op sommige plekken zelfs verboden is. Kenneth vind het tijd om tijdens de lunch een try out te doen. Waarom ook niet. Yolo! 

De substantie en de smaak (welke de eerste paar seconden hetzelfde is als de geur) maken me misselijk. DIT kan echt niet goed zijn voor een mens. En ik bedank vriendelijk wanneer er nog meer op tafel komt. Walgelijk...

We rijden terug. Kenneth wil graag kletsen. Maar Laar en ik zijn kapot. Laar is gestopt met reageren op zijn verhalen en ik loop alleen nog wat te "HmHm'en, oke, aha, really?" HOU OP! Denk ik. Ik ben gesloopt! En ik probeer te slapen. Gelukkig lukt dit wederom vrijwel meteen. 

We eten heerlijk en gaan daarna nog wat drinken bij onze favo tent. Kenneth weet dat we hierheen gingen en we zitten nog geen 10min aan de bar of hij staat naast ons.... Help. En hij begint als een echte gids in zijn rol te vertellen over de geschiedenis van het cafe..... Zucht.. -_-

Kenneth is, schat ik, 45 jaar en Maleis. Aziaten kunnen niet tegen alcohol en dat blijkt. Hij wil heel stoer meedrinken met de vodka lime en heeft nog een flink glas bier staan. Iedere minuut zien we hem aftakelen. 

Ondanks zn geraaskal heeft hij een betere prijs geboden voor een trip morgen naar Brunei dan de receptie van ons verblijf. Brunei is een klein moslim sultan landje op Borneo hier "vlakbij" waar alle olie sjeiks wonen en waar olie gepompt wordt. Aangezien we op onze portemonnee moeten letten, spreken we af dat hij ons morgenochtend oppikt en rondleidt in Brunei. Hij neemt z'n laatste slok vodka lime en gaat er vandoor. Het lijkt hem overigens ook beter om om 09:00 af te spreken ipv 08:00. En loopt zwalkend het terras af.. 

Oke, we zijn al een stap verder. Morgen naar Brunei. We besluiten een vlucht te boeken voor morgenavond naar Kota Kinabalu, het KL van oost-maleisie. Vanaf daar kunnen we met de bus naar Sandakan, het zuiden waar we een gave rivier trip willen maken en veel wildlife kunnen zien. 

Day 3: daar gaan we.. Nog vermoeider dan de dagen ervoor met Kenneth op stap. Dit keer duurt de auto rit 2,5 uur heen.. 2,5 uur terug.. Mi gado. "Waarom hebben we dit onszelf ook alweer aangedaan?!" Gaat er door me heen zodra we instappen.

Bij de grens wil meneer mij even "lenen" om voorin te komen zitten. Dit moet uit respect voor de Sultan. Het zal wel. 

Ik zit dus voorin..... 

Wanneer Kenneth op zo'n niveau aan het gidsen en bullshit aan het vertellen is dat hij zelfs roept: "Oh look!! White sand!!" breekt mijn klomp. Het gaat om een klein random hoopje wit zand langs de weg..... Echt serieus... BOEIEND!!?!! Ik doe mijn oortjes in, volume op maximaal en ogen dicht. Ik kan dit niet meer aan. 

We zwalken als twee zombies door Brunei, Kenneth voorop. Wat moet hij wel niet denken.. Ik voel me alsof ik ieder moment out kan gaan, in combinatie met slaapdronkenschap. Laar the same. Overleven.. Het enige waar we mee bezig zijn. 

Met z'n drieën maken we de Sultan belachelijk, wat een erg geestig moment was, schieten we wat foto's van prachtige moskees en gaan op de foto met de bewaker van Sultan's Palace. Ik heb inmiddels mixed feelings over Kenneth. Aan de ene kant doet hij zo zijn best en is hij best grappig. Aan de andere kant vind ik hem zooooo BLOEDirritant.

Vlak voordat we terug rijden, zitten we met goeie koffie op een bankje naar een floating village te kijken. Dit is goed. Koffie is goed. Het leven is goed.

Er komt een man met een gek hoedje vrolijk (lees: half dansend) onze kant op. "Heee you! What's your name!" Ik antwoord en hij komt naast me zitten. We kletsen wat. Ik voel dat ik energie krijg van dit moment. Zijn naam is Eddie. Ik wens Eddie het beste en we gaan. De vriendelijkheid van deze mensen is zo fijn. Ik houd er echt van.

Tijdens het eten besluiten we dat we echt even flink bij moeten tanken. Het is niet leuk om in deze toestand dingen te ondernemen en daarbuiten, zonde van het geld. In Kota Kinabalu dus op zoek naar een lekker hotel of leuk plekje op een eiland. Even een paar dagen bijkomen en dan weer op avontuur. Ja, dat is wat we nodig hebben.

Miri, Kenneth zal ik nooit vergeten. De stad zelf stelt niks voor. De Niah Caves waren prachtig en Brunei is lelijk en rijk tegelijk. Inmiddels hebben we een globaal plan uitgestippeld. En ik realiseer me dat de laatste twee weken zijn ingegaan....... :| 

Veel liefs en een dikke knuffel xxx