Kota Kinabalu

"Als je ergens ontvoerd, beroofd of ongewenst aangeraakt wordt is het hier." Zeggen Laar en ik tegen elkaar als we 's avonds laat bij een onwijs crappie gate zitten te wachten op onze vlucht vanuit Miri naar KK. De paar personen die hier zitten zou ik 's nachts EN overdag ontwijken. En alle ogen staan een uur lang op ons gericht.. (Later deze week blijkt dat er nog meer plekken zijn waar we deze gedachte delen)

Het vliegtuigje waar we mee vliegen maakt mijn gemoedstoestand er niet beter op. In mijn ogen een aftandse bus met twee plastic propellers er naast. Een soort grote helikopter. En ook nog eens Malaysia Airlines.. Mi gado.

Ik zit bij het raam met precies de propeller naast mijn hoofd en (niet dat ik er verstand van heb) vraag me af of dat geval überhaupt veilig is aangesloten op de vliegende bus. Ik vraag Laar wat je lichamelijk voelt van het neerstorten.. Dat weet ze natuurlijk niet aangezien ze nog leeft. Duhh. Ik heb een monoloog met mezelf over het onderwerp en begin te bedenken wat ik als laatst tegen Laar zal zeggen in het doemscenario. Het zal de oververmoeidheid wel zijn.. 

Na een nacht slapen in een airport-hotel besluiten we tijdens ons Starbucks ritueel The Palace te boeken voor de komende drie nachten. Een vier-sterrenhotel met zwembad, GYM!!!! En massage. En dat voor een prikkie. Het klinkt raar, maar we hebben echt vakantie nodig. Hard reizen mag beloond worden!

Nachten van minimaal 12 uur slaap, middagdutjes, Starbucks, baantjes zwemmen, zonnen, massages, boeken lezen en als een malle tekeer gaan in de gym. Nothing more, nothing less. 

Oke ik ben niet helemaal eerlijk. De zaterdagavond... Dag 2. "Eigenlijk voel ik me wel weer goed?" zegt Laar. En ik voel me ook goed genoeg om EINDELIJK wijn te drinken. Dit is namelijk erg zeldzaam in Azië en 9 van de 10x van slechte kwaliteit. Maaaaar we hebben een lekker flesje Pinot Grigio te pakken en genieten nog van een droge Chardonnay, romantisch aan het water. Het is ten slotte vakantie dus het mag:)

Ons creatieve brein is weer aangezet en we hebben fantastische ideeën voor ons clubje in Nederland bedacht!! We maken plannen onder het genot van een live "John Legend-achtige" music act in een bruin cafe. Ik houd ervan! 

Na de wijn heb ik enorm veel zin om te dansen! Dus jawel.. Nog even een bezoekje brengen aan club BED. De entree is 5euro. Entree? Geen idee wat ons te wachten staat?

Wauw!!!!! Dit is een echte club!! MEGA! Op het podium staat een stoere groep op te treden en we hebben het weer voor elkaar. Nog geen 5 min later staan we bij 1 van de vele dure tafels met dit keer flessen Johnny Walker Gold. Laar en ik kijken elkaar aan.. Dit is geen Chivas Blue...? We lachen en betrappen onszelf op onze teleurstelling. Normaal doen. De rooftop in Singapore is geen reële vergelijkingssituatie. We hebben lol met de maffia mensen en proosten ongeveer 320 keer op het leven. Het zal er vast bijhoren.. 

De band is gestopt en ik stap op de DJ af. "Yo DJ, rnb & reggaeton graag." Ben hier ten slotte gekomen om te dansen! En hij 'spint die plaatjes'. Ik voel me intens happy door de muziek, de mensen, Laar naast me en het heerlijke dansen op 1 of andere verhoging waardoor we over heel de club kunnen kijken. Hier had ik behoefte aan. En ik leef in het moment.

Nadat ik even later een glas Hennessy op heb (gadverdamme!!) hakt de vermoeidheid in combinatie met dronkenschap er behoorlijk in. Op dat moment kijk ik Laar aan en ze heeft (zoals altijd) hetzelfde gevoel als ik. Tijd om te gaan! 

Zondag.. een heerlijk avondje gehad gister! Maar wel weer terug bij af.. Een HUGE kater door die vieze troep en even moe als toen we aankwamen. Kak. Dit wordt dus sowieso even wat nachtjes bijboeken! En we vallen 'helaas' weer in onze chillmodus terug;) 

Na een aantal dagen voel ik me zo ZEN! Dit had ik nodig! Wat is het genieten hier zeg. We hebben allebei onze draai gevonden in het hotel en omgeving. Ik voel me recharged. 

Ik krijg ineens zeeën van tijd om over mijn leventje in Nederland na te denken en maak mijn 'Things-to-do' lijst af. Ook denk ik na over mijn toekomst. Ja ook dat doe ik wel eens. Deze gedachtes nemen rare wendingen aan en ik zie mezelf later als cowgirl in Texas op een paard door een gezellig dorp hobbelen. Ook besluit ik, na de boekjes gelezen te hebben van de Chinese vrouw uit Singapore, boeddhist te worden. Al ben van mening dat ik dat voor 70% al ben. Misschien dat ik me aansluit bij een boeddhistisch dorp in Japan ergens?! Of toch liever boerin zijn in een zonnig land zoals ik al vaker heb bedacht? Wat heeft mijn opleiding hier eigenlijk mee te maken? Misschien toch een eigen Bed & Breakfast dan.. Op een grote boerderij.. In Texas.. Als buddhist.. Met een vakantiehuis in Japan.....??

Ik maak eerst deze opleiding wel even af, besluit ik uiteindelijk. Een afstudeerstage in Singapore zou wel echt mega gaaf zijn. En ik wil nog vrijwillergerswerk doen. Jemig, ik werp een blik op mijn inmiddels Things to do LIJSTEN en bedenk me dat ik het nog druk ga krijgen. Het is een naar gevoel en het maakt me onrustig. Dit gevoel wil ik niet. En ik maak een prioriteitenlijstje. Juist.. Alles op z'n tijd Kiek.. Zeg ik tegen mezelf. En de chaos in m'n hoofd is weer hersteld. Zo makkelijk kan dat dus?!

Compleet uitgerust, zen en klaargestoomd voor our last adventure, plannen we onze jungle trip. Op naar Sepilok (400km naar het zuiden) om daar wilde oerang-utangs te zien, krokodillen, olifanten en nog veel meer!

Ik heb er zin in en ga uitermate genieten van deze laatste week alweer!

Toedels!