De Leven
23 juni 2016 - Morogoro, Tanzania
22th June
Jezus christ. Waar ben ik?! What happened?!
Ik heb vannacht kennis gemaakt met de lokale Gin. Konyagi of zoiets.. het heeft me staande gehouden tot 05.30 vanochtend. Nouja staande, eerder wankelend. Ik eindigde met Tess ergens in de berm wanneer we een slootje over het hoofd zagen. Het was hilarisch! Het was een avond vol ellendige karaoke liedjes, schreeuwende zuid afrikanen, eindeloze potjes pool/biljart en een dronken zoen met een zeer aantrekkelijke jonge man uit Schotland. Blerrend op 'I will survive' stonden we 12 uur geleden te dansen en te drinken. Om daar op terug te komen, ik ben momenteel niet zo zeker meer van het 'I will survive' principe.. man man man Konyagi killed me.
MAAAR ik mag absoluut niet klagen want ik leef vandaag on the luxery side of Tanzania. We slepen onszelf uit bed en ik trek mn stapjurk over mn hoofd. Dat is tenslotte het enige flateuse kledingstuk wat ik bij me heb en we hebben een day off. Even geen afritsbroeken, sokken in sandalen en fleece truien.
Ik zit heerlijk aan het zwembad met een mega fles ijskoud water, een fanta, een flink bord frieten en chicken chilli. Hoppa laat de boel maar op gang komen! We kijken toe hoe er op zeer primitieve wijze een videoclip wordt opgenomen. Een cameraman, een man onder een paraplu voor de belichting, een zangeres in het wit bij een bed wat behangen is met rollen wc papier en 3 achtergrondzangeressen gaan het maken. Ik spring het zwembad in en vraag of ik ook in de videoclip mag. Dat is goed. Ik oefen m'n danspasjes in het water, maar ik blijk overbodig te zijn. Verdomme.
Mijn lichaam probeert de bom voedsel te verwerken en ik besluit om me even te distancieren. Op een schommel met mn muziekje in de oren geniet ik intents van de prachtige bergen om ons heen, het perfecte warme zonnetje (28 graden) en een lekker sigaretje. Dit is De Leven. Ik voel het een en ander op gang komen en besluit om te bevallen. Heerlijk detoxen.
Na wat gesnurk aan het zwembad, een telefoontje met opie en omie en 2 pilsjes gaan we terug naar onze slaapplek. Morgen onze laatste trainingsdag en vrijdag komen alle jonge volunteers aan. Dan is het onze taak om hen te trainen en vertrek ik 1 juli naar het dorpje waar we ons eerste project gaan doen. Dan is het officieel drie weken geen internet.
Dikke kus!
Jezus christ. Waar ben ik?! What happened?!
Ik heb vannacht kennis gemaakt met de lokale Gin. Konyagi of zoiets.. het heeft me staande gehouden tot 05.30 vanochtend. Nouja staande, eerder wankelend. Ik eindigde met Tess ergens in de berm wanneer we een slootje over het hoofd zagen. Het was hilarisch! Het was een avond vol ellendige karaoke liedjes, schreeuwende zuid afrikanen, eindeloze potjes pool/biljart en een dronken zoen met een zeer aantrekkelijke jonge man uit Schotland. Blerrend op 'I will survive' stonden we 12 uur geleden te dansen en te drinken. Om daar op terug te komen, ik ben momenteel niet zo zeker meer van het 'I will survive' principe.. man man man Konyagi killed me.
MAAAR ik mag absoluut niet klagen want ik leef vandaag on the luxery side of Tanzania. We slepen onszelf uit bed en ik trek mn stapjurk over mn hoofd. Dat is tenslotte het enige flateuse kledingstuk wat ik bij me heb en we hebben een day off. Even geen afritsbroeken, sokken in sandalen en fleece truien.
Ik zit heerlijk aan het zwembad met een mega fles ijskoud water, een fanta, een flink bord frieten en chicken chilli. Hoppa laat de boel maar op gang komen! We kijken toe hoe er op zeer primitieve wijze een videoclip wordt opgenomen. Een cameraman, een man onder een paraplu voor de belichting, een zangeres in het wit bij een bed wat behangen is met rollen wc papier en 3 achtergrondzangeressen gaan het maken. Ik spring het zwembad in en vraag of ik ook in de videoclip mag. Dat is goed. Ik oefen m'n danspasjes in het water, maar ik blijk overbodig te zijn. Verdomme.
Mijn lichaam probeert de bom voedsel te verwerken en ik besluit om me even te distancieren. Op een schommel met mn muziekje in de oren geniet ik intents van de prachtige bergen om ons heen, het perfecte warme zonnetje (28 graden) en een lekker sigaretje. Dit is De Leven. Ik voel het een en ander op gang komen en besluit om te bevallen. Heerlijk detoxen.
Na wat gesnurk aan het zwembad, een telefoontje met opie en omie en 2 pilsjes gaan we terug naar onze slaapplek. Morgen onze laatste trainingsdag en vrijdag komen alle jonge volunteers aan. Dan is het onze taak om hen te trainen en vertrek ik 1 juli naar het dorpje waar we ons eerste project gaan doen. Dan is het officieel drie weken geen internet.
Dikke kus!
Geniet ervan en alvast heeeeel veel succes met je clubje volunteers!
Dikke kuss