Chips In My Eye
14 juni 2016 - Morogoro, Tanzania
9th June
De eerste koude (maar nog wel stromend water) douche was erg pittig, maar een echte wake up call. Nu gaat het beginnen.
Een 6 uur durende busreis naar Morogoro. De plek waar fieldbase is gevestigd. Busreizen vind ik fantastisch. Je rijdt niet te snel en niet te langzaam en ik ging uiteraard bij het raam zitten om alles goed te kunnen zien. En om na iedere rem een stofwolk van zand te ontvangen met als toetje een zwarte benzinewalm. Roken is er niks bij.
De omgeving heeft iets puurs. Iets romantisch. Crappie kotjes en kraampjes tussen de palmbomen met vrolijke mensen en rondrennende kinderen. Het ruikt overal naar lekkere kruiden in combinatie met zand. Ik wuif regelmatig uit t raam en voel me een soort Queen Bea als ik de reacties zie. Het is blijkbaar echt uitzonderlijk om een blanke te zien.
We stoppen langs de weg voor wat snacks en staan nog niet stil of er komen van alle kanten jongens aangerend met manden op hun hoofd. Flesjes water, groenten, fruit, potten en pannen. De keuze is reuze! Ze omcirckelen de bus en staan aan de open ramen hun verkooppraatjes te houden. I'm not interested, I wanna go out:)
Met een paar vrijwilligers loop ik wat rond en genieten we van alle bedrijvigheid hier. We komen langs een lokale snackbar waar ze "Chips In My Eye" verkopen: een gebakken ei met friet erin. Awesome!! Uiteraard komt er tijdens het bakken van My Eye een vlaag wind en zie ik hoe er een bergje as in My Eye terecht komt. Nobody cares. Gelukkig ben ik de moeilijkste niet. Ook niet wanneer ik er in de bus achter kom dat ik met mn handen uit een plastic zak eet en het ei, de frieten en de ketchup overal zit. Heerlijk oers! I love it!
Als we aankomen staan alle Tanzaniaanse vrijwilligers ons te verwelkomen en beginnen te dansen en te juichen. Een korte introductie en uiteraard ben ik ondertussen mn paspoort kwijtgeraakt (ook weer gevonden gelukkig), de sleutel van mn lockertjes verloren (werd gevonden door een Tanzaniaan) en ben ik mn slaapmatje vergeten wanneer we naar onze eerste accomodatie gaan. Gelukkig mag ik daar nog 2 nachten in een bed slapen en heb ik deze dus niet nodig. Ik ben blij.
Savonds komen we in een lokale bar terecht en drinken we bier en eten pizza (?!). Nadat men langzamerhand afhaakt blijf ik nog even zitten met Birdie (zo spreek je t uit, geen idee hoe je het schrijft). We hebben diepzinnige gesprekken en ik heb het gevoel dat we op dezelfde golflengte zitten. Cool!
Na het afzakkertje lopen we naar onze accomadatie en realiseren we ons ineens dat we in f*ckn Tanzania lopen onder een geweldige sterrenhemel!! #enjoyingeverysinglemoment
11th June
We leren meer en meer Swahili en komen erachter dat "Chips In My Eye" onze eigen creatie is van het Swahilische: Chibssin Masay... Dus...
Wat heb ik tot nu toe nog meer geleerd over de cultuur? Tanzanianen zijn de meest warme, vriendelijke, sterke, vrolijke en meest eigenwijze mensen die ik ooit heb ontmoet. Er is geen ruimte voor negativiteit. Just do what you can, with what you have, wherever you are. Do NOT complain! Daar kunnen wij echt veel van leren.
Community, Harmony en Respect. Dat zijn de 3 pijlers van de cultuur. Deze mensen hebben zoveel respect voor alles en iedereen. Haat kennen ze niet. Ze omhelzen ons en elkaar meerdere malen per dag. Ze noemen elkaar geen collegas/kennissen, maar friends waarmee je vaak omarmt of hand in hand. Ouderen staan heel hoog in het vaandel. Tijd kennen ze niet. Wanneer je afspreekt om 9 uur kijken ze naar de stand van de zon en naar wat er op hun pad komt. Soms komen ze eerder, de meeste komen later en soms komt er niemand. Men biedt ook geen excuses aan want dat is just the way of living. If its not happening today then it may will happen tomorrow. I LIKE THAT. Daarnaast staan ze op met muziek en gaan ze er mee naar bed. Dansen, zingen, trommelen. Any place any time! En ik kan je vertellen, daar wordt een mens gvd vrolijk van!!
12th June
Eindelijk weer eens gedoucht :) de hele dag management trainingen gehad en klaar voor onze eerste oefen trek van 2 dagen!!!
X
De eerste koude (maar nog wel stromend water) douche was erg pittig, maar een echte wake up call. Nu gaat het beginnen.
Een 6 uur durende busreis naar Morogoro. De plek waar fieldbase is gevestigd. Busreizen vind ik fantastisch. Je rijdt niet te snel en niet te langzaam en ik ging uiteraard bij het raam zitten om alles goed te kunnen zien. En om na iedere rem een stofwolk van zand te ontvangen met als toetje een zwarte benzinewalm. Roken is er niks bij.
De omgeving heeft iets puurs. Iets romantisch. Crappie kotjes en kraampjes tussen de palmbomen met vrolijke mensen en rondrennende kinderen. Het ruikt overal naar lekkere kruiden in combinatie met zand. Ik wuif regelmatig uit t raam en voel me een soort Queen Bea als ik de reacties zie. Het is blijkbaar echt uitzonderlijk om een blanke te zien.
We stoppen langs de weg voor wat snacks en staan nog niet stil of er komen van alle kanten jongens aangerend met manden op hun hoofd. Flesjes water, groenten, fruit, potten en pannen. De keuze is reuze! Ze omcirckelen de bus en staan aan de open ramen hun verkooppraatjes te houden. I'm not interested, I wanna go out:)
Met een paar vrijwilligers loop ik wat rond en genieten we van alle bedrijvigheid hier. We komen langs een lokale snackbar waar ze "Chips In My Eye" verkopen: een gebakken ei met friet erin. Awesome!! Uiteraard komt er tijdens het bakken van My Eye een vlaag wind en zie ik hoe er een bergje as in My Eye terecht komt. Nobody cares. Gelukkig ben ik de moeilijkste niet. Ook niet wanneer ik er in de bus achter kom dat ik met mn handen uit een plastic zak eet en het ei, de frieten en de ketchup overal zit. Heerlijk oers! I love it!
Als we aankomen staan alle Tanzaniaanse vrijwilligers ons te verwelkomen en beginnen te dansen en te juichen. Een korte introductie en uiteraard ben ik ondertussen mn paspoort kwijtgeraakt (ook weer gevonden gelukkig), de sleutel van mn lockertjes verloren (werd gevonden door een Tanzaniaan) en ben ik mn slaapmatje vergeten wanneer we naar onze eerste accomodatie gaan. Gelukkig mag ik daar nog 2 nachten in een bed slapen en heb ik deze dus niet nodig. Ik ben blij.
Savonds komen we in een lokale bar terecht en drinken we bier en eten pizza (?!). Nadat men langzamerhand afhaakt blijf ik nog even zitten met Birdie (zo spreek je t uit, geen idee hoe je het schrijft). We hebben diepzinnige gesprekken en ik heb het gevoel dat we op dezelfde golflengte zitten. Cool!
Na het afzakkertje lopen we naar onze accomadatie en realiseren we ons ineens dat we in f*ckn Tanzania lopen onder een geweldige sterrenhemel!! #enjoyingeverysinglemoment
11th June
We leren meer en meer Swahili en komen erachter dat "Chips In My Eye" onze eigen creatie is van het Swahilische: Chibssin Masay... Dus...
Wat heb ik tot nu toe nog meer geleerd over de cultuur? Tanzanianen zijn de meest warme, vriendelijke, sterke, vrolijke en meest eigenwijze mensen die ik ooit heb ontmoet. Er is geen ruimte voor negativiteit. Just do what you can, with what you have, wherever you are. Do NOT complain! Daar kunnen wij echt veel van leren.
Community, Harmony en Respect. Dat zijn de 3 pijlers van de cultuur. Deze mensen hebben zoveel respect voor alles en iedereen. Haat kennen ze niet. Ze omhelzen ons en elkaar meerdere malen per dag. Ze noemen elkaar geen collegas/kennissen, maar friends waarmee je vaak omarmt of hand in hand. Ouderen staan heel hoog in het vaandel. Tijd kennen ze niet. Wanneer je afspreekt om 9 uur kijken ze naar de stand van de zon en naar wat er op hun pad komt. Soms komen ze eerder, de meeste komen later en soms komt er niemand. Men biedt ook geen excuses aan want dat is just the way of living. If its not happening today then it may will happen tomorrow. I LIKE THAT. Daarnaast staan ze op met muziek en gaan ze er mee naar bed. Dansen, zingen, trommelen. Any place any time! En ik kan je vertellen, daar wordt een mens gvd vrolijk van!!
12th June
Eindelijk weer eens gedoucht :) de hele dag management trainingen gehad en klaar voor onze eerste oefen trek van 2 dagen!!!
X
Het maar blijven zwaaien en zwaaien uit die auto want overal rennen blije kindjes zwaaiend nr de auto toe, mensen die bekant hun fruitkoopwaar IN je neus duwen door het autoraampje heen (ik leerde vanzelf dat t niet altijd verstandg is om het raampje open te laten hehe). Het om 9 uur klaar staan om opgehaald te worden en eindelijk rond 2/3 uur in de middag eens vertrekken... En DUIDELIJK het voelen van alle warmte en liefde om je heen, het respect hoe mensen zo kunnen genieten vanhet leven terwijl ze zo weinig/niks hebben en zoveel leed hebben gezien en meegemaakt..
Aaaaah kiek, ik wil echt serieus zo graag terug... Geniet er van!!