Perhantian Islands

30 juli 2014 - Pulau Perhentian Kecil, Maleisië

We zijn sloom vandaag. Pinnen, eten, de speedboot van het vaste land naar de Perhantian Islands, we halen het allemaal maar net. 

Over de speedboot gesproken.. Het is een veredelde, overdekte badkuip die als een idiote jetski ons 45 minuten lang over zee vervoert. Levensgevaarlijk.. Ik denk aan mama en haar bezorgde uitspraken die zij had gedaan wanneer ze in dit ding zou zitten. Nadat ze een aantal keer gegild zou hebben zie ik voor me hoe papa haar lachend kalmeert. En ik denk aan mijn zusjes. Zij zouden het hartstikke gaaf vinden en met een big smile genieten, net als ik. Wat hou ik toch veel van mijn fantastische familie. Ik koester dit.

Jeetje mina waar komen we nu weer terecht?! Denk je dat je het mooiste heb gezien (Koh Lipe), kom je op de Perhantian Islands! Felblauw water, witte poederstranden en groene jungle. Geen pinautomaten of winkels. Slechts een aantal accomodaties en wat schattige cosy restaurantjes en barretjes. This is really paradise to me..

Het duurt even voordat we een acco vinden. Het is erg vol. De Ramadan is namelijk afgelopen en mensen gaan massaal twee dagen op vakantie. Uiteindelijk vinden we wat in de jungle. Prima weer, alleen is het hier overal onwijs duur vergeleken met de rest van Maleisië. Naja, we kunnen, hoeven en willen toch niet terug :)

Eenmaal langs het strand vinden we een super gezellige bar met veel backpackers. Je kan alleen FLESSEN drank bestellen.. Uhhh okeuuu. Gelukkig zijn we de moeilijkste niet op dit gebied :) "Doe maar een bottle of vodka en twee sprite." We kaarten, drinken, eten de lekkerste pizza ooit en genieten van de fantastische deephouse mixes die ze draaien. 

Ik ben aangeschoten. We hebben wilde fantasieën over onze reis. Indonesië is this time in the picture. Ook komen de Filipijnen weer in beeld. Vodka is goed voor ons creatieve brein. We hebben lol. We vieren het leven en proosten op onze vrijheid.

Net op het moment dat we het tijd vinden om naar huis te gaan komen we drie Russische broers tegen die in Denemarken wonen. Op het strand onder het genot van een mooie vuurwerkshow en tussen de fakkels en kampvuren drinken we nog wat met z'n allen. This is life man..

Poging 2 om naar huis te gaan faalt ook. On our way home lopen we langs een bar waar allemaal vage mensen staan te dansen. We bestellen een cocktail en dansen mee, kletsen wat met een uber gay en gaan dan toch echt naar huis.. 

Day 2: gister hebben we afgesproken met de Danish guys om te gaan snorkelen. Niet wetende wat me te wachten staat duik ik met mijn katerhoofd bij de eerste stop, een  lighthouse, de wilde zee in. De grote vlakte en diepte beangstigd me een beetje.

Wauw.... Zoveel vissen in zoveel kleuren, zwemmend door en over felle kleuren koraal.. Ik voel me net een zeemeermin en voel me 1 met mijn fish friends. Wat een fantastische ervaring:)

De tweede stop is fish point. Koraal dat leeft, gekke opgeblazen vissen en alle regenboog kleuren komen voorbij. Ik denk dat alle vissen die er bestaan hier zwemmen. Het is dan ook zeer druk onder water en ik kijk mijn ogen uit. Mi gado.. 

Next stop is een plek wat ik best spannend vind. Hier bestaat namelijk de kans dat je reefsharks ziet. Ja, haaien ja.. Ik word 'gerustgesteld' dat deze haaien niets doen. Dan nog.. Het zijn en blijven HAAIEN vriend.. :|

Ik ben het water nog geen drie minuten in of ik word aangetikt door Laar. Ze wijst in een richting en mijn hart stopt even met pompen. Dat is godverdomme een echte!! (Veel groter dan mij verteld is) Ik ben lichtelijk verstijfd en vind het tegelijkertijd amazing. Uiteindelijk heb ik er een stuk of 5 gezien.. Zo bizar. Later terug op de boot vertelt Jaro dat er twee haaien even om ons heen cirkelde..... What the hell. Ben ik even blij dat ik dat niet door had! Dat is toch echt een teken dat ze ons zien als een prooi hoor....

Last, but zeker not least.. Een plek waar de kans op zeeschildpadden groot is. We varen rustig door het felblauwe zwembadwater en ik zie ineens een grote donkere gedaante naast de boot. Het is een MEGA grote zeeschildpad!! We duiken met zn allen meteen het water in en zwemmen naast hem, onder hem en aaien hem zelfs. Wat een prachtig beest.. Ik besef niet helemaal dat ik dit daadwerkelijk aan het doen ben. Ik ben in extase. 

Het snorkelen heeft me wel een soort van zeeziek gemaakt en in combinatie met toch best een kater voel ik me slecht. Het is 2 uur als we terug zijn. Time for lunch. Dat helpt. Ik leer de kids die mee hebben gesnorkeld hoe je beach tennis moet spelen. Ons record is uiteindelijk 17.... Het is kind is razend enthousiast en trots. Ik geniet ook. Geluksmomentje:)

De Danish guys opperen het idee om naar een onbewoond klein strandje te gaan met de watertaxi. Prima! Onderweg zie ik weer een grote vlek in het blauwe water. Een zeeschildpad denk ik! Igor zet zijn snorkelset op en steekt z'n kop in t water.. "Guys, it's not a turtle.. This BIG BIG thing is a f#*^%+* JELLYFISH!" Waaaat? Ik wist niet eens dat deze maat kwallen bestond.. Wat een dag..... Ik val van het ene hoogtepunt in het andere.

Het eilandje waar we op terecht komen is werkelijk te mooi om te beschrijven.... Ik was al in extase, maar ben nu in een soort waas/droom/onwerkelijke wereld. Er wordt wat gesnorkeld, gezwommen, gechillt en gekletst. De zon gaat onder en ik bedenk me dat ik nooit meer op zoiets moois terecht kom. Ik probeer me er bewust van te zijn dat ik hier nu echt ben. Dat gaat moeilijk, het is bijna te mooi om waar te zijn. Wat een bijzondere dag is dit.. 

S avonds is er weer vodka aanwezig, kletsen we met twee Deense meiden, dansen we wat en drinken we uiteindelijk nog wat op het strand met de broers. Ik knuffel Laar meerdere malen deze avond. Het is gewoon zo fijn en bijzonder om dit samen mee te mogen maken. Ook dit koester ik. 

Morgen willen we sunrise zien en spreken af om 06:30 op het strand te meeten. Dan gaan we huiswaarts. Ik ben dronken en val meteen in coma thuis.. Zo diep dat het Laar niet lukt me wakker te krijgen om 06:15. No sunrise helaas..

Om 09:30 open ik mijn ogen.. Auwwwwww -_- dit gaat een lange, pijnlijke dag worden. Ik knal twee cola en een reispil erin.. Werk met moeite een ei en toast naar binnen en stap de overdekte badkuip in. 

Bye bye party-paradise-Perhantian. I'm really gonna miss you.. Geen woorden voor deze beleving hier. Daarvoor moet je er 'helaas' echt een keer heen:)

Op de boot naar mainland voel ik me al een stuk beter. Ik luister muziek en bedenk me dat ik dingen heb achtergelaten op dit eiland. Geen tastbare, maar alsof er een last van mn schouders is. I'm letting go. Ik voel me uiterst gelukkig en ik lach. Ik kijk Laar aan en op dat moment zij mij. Met de wind in onze haren lachen we. We stralen en geven elkaar een knuffel. No words needed.. 

Heel veel liefde van ons uit Maleisië 

Xxx

 

Foto’s

4 Reacties

  1. Alyssa:
    30 juli 2014
    Zo fijn om dit te lezen :-) en zo gaaf! Wat moet je prachtige dingen gezien hebben onder water!! De foto's zijn ook altijd weer even mooi, en met het verhaald er bij is het net alsof we allemaal een beetje bij jullie zijn hihi kussiee
  2. Kiki:
    30 juli 2014
    Jaaa amazing allemaal! Haha dat is mooi! Hoef je er geen 800 euro aan een ticket aan uit te geven;) dikke kussss
  3. Dominique:
    30 juli 2014
    Jeetje Kiki, als ik dit lees krijg ik zo'n ontzettende heimwee! Wat een prachtige plek was dat, je omschrijft het heel gaaf!
    Geniet nog van al het moois daar!!
  4. Kiki:
    31 juli 2014
    Aah ja dat geloof ik. Zal ik ook vast last van gaan krijgen :O haha dankjewel!! Xxx